Eko - Kosmetyki

Krem przeciwzmarszczkowy ze znieczulecznikiem w roli głównej – botoks roślinny.

Znieczulecznik, jeżówka elektryczna, acmella oleracea, niepozorna roślina o niezwykłych właściwościach. O jej istnieniu i wspaniałych właściwościach dowiedziałam się od mojego kolegi Jurka z Ogrodów Karkonoszy, ogrodnika i pasjonata, specjalizującego się w uprawie przeróżnych ziół, między innymi uprawia acmellę w swoich tunelach foliowych.

Ziele znieczulecznika

Znieczulecznik (acmella) w warunkach naturalnych rośnie w Ameryce Południowej, w Afryce i w Azji Południowej. Jak sama nazwa wskazuje, roślina ta wykazuje działanie znieczulające miejscowo. Roślina ta została odkryta i opisana przez antropolog dr Fracoise Barbira Freedmana dopiero w roku 1971 w Peru, gdzie Indianie wykorzystywali ją domiejscowo znieczulająco, m.in. podając dzieciom, którym wyżynały się zęby, stąd często określa się ją rośliną na ból zębów. Wyciąg ze znieczulecznika wykorzystywany jest przy produkcji żeli przeciwbólowych o szerokim zastosowaniu. Ja też wykorzystuję właściwości przeciwbólowe tej rośliny i dodaję macerat olejowy i nalewkę przygotowaną na kwiatach znieczulecznika do maści przeciwbólowych, łącząc je z maceratem i nalewką przygotowaną na korzeniu żywokostu. Dobre właściwości wykazują również wyciągi wodne (napary) i hydrolaty. Acmella posiada działanie antyseptyczne i antybakteryjne, hamuje rozwój drożdżaków, powodujących grzybicę. Zawiera  spilantol, taniny, flawonoidyryboflawiny, niacynę, witaminę K, C.

Ja skupię się na wykorzystaniu niezwykłych właściwości tej rośliny w mojej hobbystycznej domowej produkcji kosmetycznej. Przygotowałam krem przeciwzmarszczkowy ze znieczulecznikiem w roli głównej, a dokładniej maceratu olejowego i nalewki na kwiatach. Wyciągi z acmelli mają działanie antyoksydacyjne, przeciwzmarszczkowe, ujędrniające, stymulujące komórki skóry do produkcji kolagenu i elastyny, zmniejszające napięcie mięśniowe, redukujące zmarszczki mimiczne twarzy, przez co nazywany jest botoksem roślinnym, botoksem naturalnym, botoksem ziołowym. Działanie wyciągów ze znieczulecznika porównywane jest z działaniem toksyny botulinowej – botoksu.

Dla zainteresowanych podaję przepis na mój krem przeciwzmarszczkowy, około 300 ml.;

składniki podstawowe ( na gorąco)

  • hydrolat, najlepiej ze znieczulecznika, ale może być inny – 200 ml,
  • macerat olejowy na kwiatach znieczulecznika – 40 g,
  • masło shea – 10 g,
  • olej kokosowy – 10 g,
  • olivem 1000 – 20 g,
  • alkohol cetylowy – 5 g,

dodatki (na zimno)

  • Olej zimnotłoczony (tutaj olej makadamia) – 10 ml,
  • nalewka na kwiatach znieczulecznika – 2 łyżki,
  • konserwant DHA BA – ok. 1 %,
  • konserwant naturalny z galasów szypszyńca różanego,
  • wit. A, E, B5,
  • olejki eteryczne.

W poniższym filmie pokazuję, jak przygotować taki krem.

Continue Reading

Bez kategorii

Hydrolat aloesowy.

Hydrolat uzyskuje się w drodze destylacji kwiatów, ziół, liści, kłączy, korzeni, kory. Destylacja może być parowa, wodno-parowa i wodna. Drugim produktem, bardziej cennym, uzyskanym w drodze destylacji jest olejek eteryczny, tyle tylko, że w warunkach domowej destylacji, nie zawsze udaje się wyodrębnić olejek eteryczny z hydrolatu, a jeżeli nawet uda się wyodrębnić, to są to z reguły bardzo małe ilości. Pisząc o domowej destylacji, mam na myśli destylację na małych destylatorach. Ja mam dwa destylatory (alembiki). Jeden szklany o pojemności 2 litrów dolnej kolby (woda) i 2 litrów górnej kolby (biomasa), w zestawie jest też separator (rozdzielacz olejku od hydrolatu). Drugi destylator jest miedziany i ma pojemność 10 litrów, ale nie posiada separatora. To tak w skrócie, skąd bierze się hydrolat.

Hydrolat, czasami nazywany wodą kwiatową czy ziołową, wg mnie nieprawidłowo, albo raczej myląco, bo nazwa „wody kwiatowe” definiuje od lat inne produkty, o zupełnie innym składzie chemicznym i innych właściwościach. Hydrolaty zawierają w swoim składzie witaminy i związki mineralne.

Aloes – o wspaniałych właściwościach leczniczych tej rośliny już pisałam wielokrotnie na tym blogu. Ja mam kilka aloesów pospolitych (Aloe Vera) oraz aloes drzewiasty. Z liści aloesu można uzyskać drogocenny żel, wykorzystywany na kilka sposobów, zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie.

Od kilku lat robię regenerujące kremy do twarzy, których podstawowym składnikiem jest świeży żel aloesowy. Teraz wzmocnię działanie tego kremu hydrolatem aloesowym. Sam hydrolat aloesowy można wykorzystywać na różne sposoby; jako tonik do przemywania lub nawilżania skóry twarzy (mgiełka), do całego ciała, do spryskiwania lub płukania włosów.

Hydrolat aloesowy wykazuje działanie bakteriobójcze, oczyszczające, nawilżające, regenerujące naskórek po oparzeniach, odmrożeniach, ukąszeniach, po mikrourazach, gojące, wzmacniające cebulki włosowe (chroni włosy przed wypadaniem) i nadaje włosom połysk, wykazuje też działanie przeciwstarzeniowe polegające na stymulacji fibroblasty do syntezy kolagenu i elastyny.

O tym, jak zrobić hydrolat aloesowy opowiedziałam i pokazałam w poniższym filmie.

Continue Reading

Bez kategorii

Jak zmienia się ogród w ciągu roku – widok z okna.

Przez 12 miesięcy od listopada 2021 do listopada 2022 roku robiłam co jakiś czas zdjęcia tego samego ujęcia ogrodu, z okna. Taka dokumentacja tego, jak ogród się zmienia w czasie. I naszła mnie taka refleksja przy okazji. W „ciepłych” krajach wiele kwiatów kwitnie niemalże przez cały rok i ogrody niewiele zmieniają się w czasie, podobnie wyglądają w grudniu, jak i w maju. Jakby powiedział klasyk „nuda, Panie, nuda”. Ale z drugiej strony, zawsze ogarnia mnie taki smutek, kiedy kwiaty w ogrodzie tak szybko przekwitają i chciałoby się, aby ten okres kwitnienia był dłuższy. Ale, znowu klasyk: „sorry, taki mamy klimat”. Najgorsza pod tym względem jest jesień, kiedy ogród szykuje się do zimowego snu i wiem, że na następne kwiaty trzeba będzie czekać kilka miesięcy. Żeby złagodzić ten smutny czas oczekiwania i ożywić trochę ogród, kupiłam w ubiegłym roku kalinę wonną, która pomału zbiera się do kwitnienia i kilka ciemierników. Jeden biały ciemiernik ma już pąki i powinien niedługo zakwitnąć, chociaż tyle. Myślę też o oczarach, są piękne. Moja kalina koralowa w tym roku kwitła obficie i teraz ma dużo czerwonych owoców ożywiających trochę ogród. Ptaki nie są zainteresowane tymi owocami, które często pozostają na drzewie do wiosny, chyba, że odwiedzą ogród kwiczoły, wtedy wszystko znika w mig. A z drugiej strony ten zmieniący się w ciągu roku ogród, ma też swoje zalety. Już w lutym/marcu zaczynam wyglądać pierwszych kwiatów, nawet tych najmniejszych i zawsze mnie to cieszy, bo to znaczy, że ogród budzi się znowu do życia i znowu będę cieszyć się pierwszymi kwiatami tulipanów, potem róż, następnie lilii i jeszcze innymi mniejszymi i większymi kwiatami. Dzisiaj ogród przykrył śnieg. Aby do wiosny 🙂

Zapraszam zatem do obejrzenia krótkiego filmu.

Continue Reading

Kuchnia | Ogród

Pigwa – doskonały owoc na przetwory. Polecam chutney z owocami pigwy.

Pigwa, jest to owoc, powiedzmy, wciąż egzotyczny w naszych ogrodach. Wiele osób myli go z pigwowcem japońskim czy chińskim. A tak naprawdę, to oprócz cierpkości jaką mają te owoce, wszystko je różni. Pigwa rośnie na małych drzewkach kwitnących białymi kwiatami, podobnymi do kwiatu jabłoni, liście są duże i matowe, owoce przypominają kształtem duże gruszki lub jabłka, w kolorze zielonym, dobrze dojrzałe robią się lekko żółte. Natomiast pigwowiec to średni krzew kłujący o kwiatach w kolorze pomarańczowym, czerwonym lub różowym, pojawiających się jeszcze przed liśćmi. Liście są drobne lekko wydłużone i błyszczące. Owoce małe, wielkości ping-ponga, dojrzałe są żółte.

Na temat pigwowca japońskiego i przetworów z niego (sok, nalewka) juz napisałam na tym blogu https://melarosa.pl/2020/11/12/nalewka-i-sok-z-pigwowca-japonskiego/

Często znajomi, którzy odwiedzają nasz ogród, pytają, a co można zrobić z tego twardego i cierpkiego owocu, który tak naprawdę nie nadaje się za bardzo do jedzenia na surowo. W ubiegłym roku napisałam na moim blogu już o pigwie, jej właściwiściach i o tym . co z niej robię. https://melarosa.pl/2021/12/10/pigwa-pospolita-wlasciwosci-zastosowanie-uprawa/.

W tym roku pierwszy raz zrobiłam chutney z owocami pigwy. Chutney to taki gęsty sos, pochodzący z kuchni indyjskiej. Do tej pory robiłam chutney z pomidorami czerwonymi i z pomidorami zielonymi. W tym roku zrobiłam już z czerwonymi pomidorami, wyszedł rewelacyjnie i z piwnicy też już prawie wyszedł. A jest to doskonały dodatek do wędlin, mięs, serów, jaj, podbija smak sosów.

Mój przepis na chutnej z owocami pigwy.

6-7 dużych dojrzałych owoców pigwy, ok. 1,50 kg,

3-5 średnich cebul,

6 ząbków czosnku,

250 – 300 g cukru,

100-150 ml octu winnego lub jabłkowego,

90 g rodzynek,

2 łyżeczki gorczycy,

przyprawy: sól. pieprz, kolendra, papryka ostra, cynamon, goździki, imbir, kardamon,

opcjonalnie 2 łyżki musztardy.

Cebulę obrać, pokroić w piórka, smażyć na oleju, dolewając wody, aby dobrze się udusiła i była miękka. Dodać pokrojony lub wyciśnięty czosnek.

Owoce pigwy umyć, pokroić, wydrążyć gniazda nasienne, włożyć do drugiego naczynia i podlać wodą. Należy mieszać i co jakiś czas dolewać wody. Kiedy owoce rozmiękną i zrobi sięz nich jednolita gładka masa, należy dodać pozostałe składniki; cukier, ocet, rodzynki i przyprawy. Na koniec dodać cebulę, wszystko wymieszać. Kiedy połączę wszystkie składniki, cały czas próbując, dosmaczając, czyli dodając np. więcej cukru czy przypraw, żeby osiągnać smak pożądany, bo przecież każdy ma jakieś ulubione smaki, smażę wszystko jeszcze przez dwa dni, po parę godzin, oczywiście z przerwami, tak jak smażę konfitury. Na początku kolor masy jest jasny, ale po dobrym wysmażeniu, ciemnieje i nabiera wyrazistego smaku słodko- kwaśno- korzennego.

Jeżeli nie wiecie jeszcze, co zrobić z owocami pigwy, polecam mój przepis. A poniżej film instruktażowy, zapraszam do obejrzenia.

Continue Reading