maj 2021 – MelaRosa

Syrop z mniszka lekarskiego – jak zrobić.

To już prawie czterdzieści lat mija, od czasu kiedy pierwszy raz zrobiłam syrop z mniszka lekarskiego. Dzieci były małe i niestety trochę chorowały. Znajoma dała mi przepis na taki syrop. Mniszek akurat kwitł, więc zrobiłam. Jakież było moje zdziwienie, kiedy leczony antybiotykami od paru tygodni kaszel, przeszedł bez śladu po 3 dniach. Od tamtej pory syrop był przygotowywany co roku. Teraz przygotowuję go więcej, bo oprócz nas doszły wnuki. W tym roku już zrobiłam dwie partie syropu, czyli ponad 30 słoiczków.

Przepis, który dostałam od znajomej 40 lat temu: 400 całych kwiatków mniszka lekarskiego zalać 1 litrem wody zimnej, podgrzać wolno do zagotowania, pogotować około 5 minut i zdjąć z kuchenki. Pozostawić do naciągnięcia do następnego dnia. Po czym przecedzić na gęstym sitku, podgrzać, dodać 1 kg cukru, zagotować do wyburzenia cukru, dodać sok z dwóch cytryn, jeszcze chwilę pogotować, po czym przelać gorący syrop do wyparzonych słoiczków, zakręcić, włożyć pod kocyk do całkowitego wystygnięcia. Odstawić w chłodne miejsce, np. do piwnicy. Zażywać w razie potrzeby.

Przed włożeniem kwiatków do garnka, dobrze jest na godzinę rozłożyć na papierze bądź ściereczce kwiaty, aby wyszły z nich różne robaczki. Przepis można modyfikować, można zmniejszyć lub zwiększyć ilość cukru lub wody. Syrop może być bardziej gęsty lub lejący, to nie ma większego znaczenia. Można go spożywać bezpośrednio ze słoiczka lub dodawać do wody czy herbaty. Picie syropu z kwiatów mniszka lekarskiego zaleca się przy infekcjach górnych dróg oddechowych i kaszlu. Kwiaty mniszka lekarskiego wykazują działanie przeciwzapalne i dostarczają organizmowi witaminy wspomagające walkę z drobnoustrojami. Polecany jest również w infekcjach dróg moczowych.

Parę razy przygotowywałam jeszcze syrop dla dorosłych z samych płatków, układałam warstwami płatki w słoju, mocno ubijając i przesypywałam każdą warstwę cukrem, na koniec zalałam całość niewielką ilością spirytusu, aby nie dopuścić do fermentacji. Po około 2 tygodniach, w dolnej części słoja zbierał się syrop. Syrop przechowywałam w lodówce nawet przez całą zimę. Bardzo dobry na ból gardła i kaszel, tyle, że wykonanie bardziej pracochłonne od syropu przygotowywanego na gorąco.

Ostrzeżenie: osoby z chorobami nerek, niedrożnością i kamicą dróg żółciowych, a także chorobą wrzodową i nadkwasotą nie powinny stosować mniszka lekarskiego.

Właściwie wszystkie części mniszka lekarskiego nadają się do spożycia; kwiaty, liście i korzeń, w postaci soku, dodatków do surówek, naparów, odwarów, nalewek czy intraktów. Możliwości wiele daje ta niewielka wszędobylska roślina. Ale warto skorzystać z jej mocy. Teraz jest ten czas, bo właście kwitnie.

Pokrzywa – królowa ziół – właściwości i zastosowanie.

Pokrzywa znana jest przede wszystkim jako chwast, wszędobylski, trudny do usunięcia z uwagi na rozległe korzenie, a do tego parzący. A tymczasem jest to wspaniała roślina, bogata w mikroelementy, sole mineralne i witaminy, o szerokich możliwościach wykorzystania, zarówno w ziołolecznictwie, w kosmetologii, ale też w kuchni. Pokrzywa jest przede wszystkim bogatym źródłem żelaza, polecana szczególnie w walce z anemią, wzmaga produkcję hemoglobiny. Pokrzywa jest najlepsza oczyszczającą i krwiotwórcża roslina leczniczą. Ma korzystny wpływ na trzustkę, herbatka pokrzywowa obniża też poziom cukru we krwi. W lecznictwie ludowym zaleca się jednotygodniową kurację przeciwko schorzeniom wątroby i dróg żółciowych, chorobom śledziony, w zwyrodnieniach śluzowych żołądka i narządów oddechowych, przy skurczach i wrzodach żołądka, wrzodach jelita, chorobach płuc. Kuracja polega na piciu herbatki z pokrzywy, jedną szklanke herbatki pół godziny przed śniadaniem należy wypić małymi łykami, a potem w ciągu dnia jeszcze jedną do dwóch szklanek napoju.

A wracając do kuchni, wczoraj zrobiłam spagetti z młodą pokrzywą. Wcześniej sok z młodych listków wraz z łodygami selera naciowego oraz dodatkiem soku jabkowego. Ale uwaga, osoby, które mają problemy jelitowe, powinny postepować ostroznie, a najlepiej skonsultować to z lekarzem. Robiłam też młodą pokrzywę a”la szpinak z młodymi ziemniaczkami, albo pierogi z nadziemiem z twarogu z rozdrobnionymi listkami pokrzywy. Oczywiście pokrzywę należy przed użyciem umyć i sparzyć wrzątkiem, aby unieszkodliwić parzydełka. Ważne, aby miejsce z którego pozyskujemy pokrzywę były oddalone od dróg i innych źródeł zanieczyszczeń. Co roku suszę duże ilości pokrzywy, a potem późna jesienią, zima i wczesna wiosną przygotowuję herbatki z dodatkiem innych suszonych ziół oraz napary do płukania włosów (zahamowuje wypadanie włosów). Postawiłam też macerat olejowy. W oleju rozpuszczają się substancje czynne i witaminy. Można rano na czczo spożyć łyżkę takiego oleju. Taki olej nadaje się również doskonale do olejowania włosów, poprawia ich kondycję. Używam go także do moich kremów i maści, dobrze nawilża skórę, napina i odżywia, działa przeciwzapalnie i oczyszczającą. Do przygotowania takiego maceratu wykorzystuję zwykle olej z pestek winogron.

Pokrzywa ma właściwości moczopędne, znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń układu moczowego. Wspomaga usuwanie z organizmu złogów kwasu moczowego, przeciwdziała zatrzymywaniu płynów w organiźmie. Aby przedłużyć okres pozyskiwania pokrzywy, należy ją systematycznie przycinać, a będziemy mogli korzystać ze świeżych listów do jesieni. Późną jesienią lub wczesną wiosną można pozyskać korzenie pokrzywy. Po umyciu i osuszeniu, takie korzenie trzeba rozdrobnić i zalać mocną wódką. Taka nalewka jest bardzo dobrym środkiem stosowanym jako wcierki w skórę głowy, na wzmocnienie włosów oraz na pozbycie się łupieżu.

Przy rwie kulszowej, zapaleniu nerwów rak i nóg zaleca się muskać bolące miejsca świeżą pokrzywą. Przy rwie kulszowj muska się wolno zewnętrzną stronę nogi od kostki do biodra, a potem wewnętrzną stronę od pachwiny do pięty. Powtarza sie to dwa razy. Skórę potem trzeba przypudrować.

Źródło; „Apteka Pana Boga” – Maria Treben.

Teraz jest ten czas, aby pozyskać pokrzywę majową, bo właśnie taka jest najcenniejsza, bo zawiera najwięcej witamin i mikroelementów.

Zdrowie | Zioła

Maść żywokostowa – jak zrobić – II sposób

Na początku roku, 02 stycznia 2021 r, zamieściłam na blogu wpis pt. ’ Maść żywokostowa – jak zrobić – I sposób”. Opisałam tam właściwości żywokostu oraz podałam przepis, jak zrobić maść żywokostową, na bazie tłuszczów zwierzęcych.

Drugi sposób wymaga przygotowania wcześniej tzw. przedmieszek, inaczej półproduktów. Jest to maść, którą mogą stosować wegetarianie i weganie, bowiem wykorzystuje się tutaj wyłącznie półprodukty pochodzenia roślinnego i mineralnego

Ze świeżego korzenia żywokostu przygotowałam macerat olejowy, gliceryt i nalewkę.

Macerat olejowy uzyskałam zalewając olejem z pestek winogron drobno pokrojony świeży korzeń żywokostu. Maceracja trwała około 1 miesiąca, słoik z korzeniem postawiłam w ciepłym miejscu, codziennie mieszałam zawartość, aby nie pojawiła się pleśń. Są też inne sposoby uzyskiwania maceratów, polegające na kilkukrotnym podgrzewaniu oleju z korzeniem żywokostu. To zdecydowanie skraca czas oczekiwania na gotowy produkt.

Przygotowanie glicerytu też nie jest skomplikowane. W wyparzonym słoju umieściłam pokrojony świeży korzeń żywokostu, zalałam ciepłym 96 % spirytusem ( 40 stopni C). Potrząsnęłam słojem tak, aby spirytus otoczył wszystkie kawałki korzenia. Glicerynę roślinną połączyłam z wodą destylowaną, podgrzałam do 40 stopni C, następnie zalałam korzeń żywokostu. Korzeń musi być w całości przykryty płynem, co najmniej 2 cm ponad górną warstwę. Odstawiłam na 14 dni w ciepłe miejsce, po czym przecedziłam i zlałam do mniejszego słoja.

Proporcja składników:

– 70 % gliceryny roślinnej,

– 15 % spirytusu,

– 15 % wody destylowanej.

Nalewkę przygotowałam podobnie jak macerat olejowy. Pokrojony świeży korzeń żywokostu umieściłam w słoju i zalałam spirytusem 60 procentowym. Pozostawiłam na okres około 1 miesiąca, potem przecedziłam. Nalewką można smarować bolące stawy i mięśnie. Nalewkę z żywokostu stosuję wyłącznie zewnętrznie.

Przepis na maść żywokostową:

Faza olejowa (tłuszczowa):

– 200 ml maceratu olejowego żywokostowego,

– 10 g wosku pszczelego ,

– 10 g alkohol cetylowy.

Powyższe składniki włożyć do naczynia i podgrzać w kąpieli wodnej do momentu roztopienia wosku i alkoholu cetylowego.

Faza wodna:

– 200 ml hydrolatu bazyliowego lub innego, może być woda destylowana,

– 10 ml nalewki żywokostowej

Powyższe składniki włożyć do naczynia i podgrzać w kąpieli wodnej do temperatury 60 stopni.

Doprowadzić temperaturę w obu naczyniach do takiego samego poziomu, ale nie mnie niż 50 stopni C. Do fazy olejowej wlewać powoli fazę wodną, cały czas mieszając intensywnie. Kiedy obie fazy dobrze się połączą, należy zacząć schładzać mieszankę. Wstawiam naczynie do miski z wodą z lodem i nadal mieszam. Kiedy temperatura spadnie poniżej 40 stopni dodaje się gliceryt żywokostowy (50 ml) oraz olejki eteryczne w ilości około 50 kropli. Ja dodaję olejek eukaliptusowy i olejek bazyliowy.

Kiedy temperatura mieszanki spadnie do około dwudziestu paru stopni, ręczne mieszanie zamieniam na mechaniczne, dalej miksuję maść blenderem (nożami). Gotową maść przekładam do wyparzonych szklanych słoiczków. Przechowuję w lodówce do 6 miesięcy. Poza lodówką do 2 miesięcy.